Miejska Biblioteka Publiczna w Rudzie Śląskiej - DKK "Dialog" 20 lutego 2009 r.

***

Dyskusyjny Klub Książki "Dialog"
Salonik Artystyczny Filii nr 16
Miejska Biblioteka Publiczna w Rudzie Śląskiej

MAŁGORZATA KALICIŃSKA
POWROTY NAD ROZLEWISKIEM

MAZURY.
ZIMOWY WIECZÓR.
ŚNIEG ŁAGODNIE DOTYKA RZĘS.
MRÓZ POZOSTAWIA ŚLADY NA POLICZKACH.
GAŁĘZIE DRZEW PUCHEM BIAŁYM POKRYTE
W ŚWIECIE REALNYM – JAK W BAJCE.

Nad rozlewisko powracają Marta Moroń, Marta Izydorczyk, Gabriela Klamka-Szopa, Krystyna Kościelny, Jolanta Obłąk, Ewa Smolorz, Zofia Sznura.

Czekamy z Ewą na gości. Stół już zastawiony smakołykami. Gorąca kawa kusi zapachem. A to wszystko przygotowane przez dwie gospodynie Ewę Wesołek i Danutę Dąbrowską-Obrodzką. Dzisiejszy wieczór nad rozlewiskiem należy do kobiet.


Mężczyźni pozostali w lesie. Pewnie błądzą wśród zaśnieżonych ścieżkach i szukają śladów dzikiej zwierzyny – tropiciele. Na dalszy plan odstawiają babskie rozmowy i babskie sprawy.

Spotkanie nad naszym rozlewiskiem rozpoczyna się jak zwykle serdecznym powitaniem gości. Uściski wielkie, ponieważ niektóre Panie powróciły do gorących dyskusji dopiero po pewnym czasie. Załatwiały wiele życiowych spraw.

Jednakże do Saloniku Artystycznego Filii nr 16 powraca się tak samo, jak nad mazurskie rozlewisko. Również przy tym naszym stole jest nam dobrze. Wymieniamy poglądy. Głośno czytamy fragmenty książek. Rozmawiamy o życiu. Opowiadamy anegdoty. Cieszymy się i dziwimy – tak na zmianę zależnie od poruszanego tematu. Oczywiście za każdym razem przy suto zastawionym stole.


Jako gospodyni placówki cieszę się, gdy nadchodzi ten jedyny trzeci piątek miesiąca - układam stoły, krzesła, zapalam świece i czekam na wszystkich, którzy, jak co miesiąc przyjdą porozmawiać o przeczytanej książce.

Dzisiaj powieść Małgorzaty Kalicińskiej pt. Powroty nad rozlewiskiem. W pamięci mamy jeszcze Dom nad rozlewiskiem i dzisiejsza dyskusja pełna jest odniesień i porównań do pierwszej części mazurskiej trylogii. Wiemy już, dlaczego Barbara opuściła Warszawę, w której zostawiła męża, córkę i zdawać by się mogło dobre i ustabilizowane życie.

Poznałyśmy matkę Barbary - Bertę. Berta – kobieta niezwykła, której życiowa mądrość promieniowała w każdym poczynaniu. Zaradna, dbająca o dom i rodzinny klimat, pełna miłości i serdeczności. Wiemy również, że los nie szczędził Bercie przykrych doświadczeń. Ale w życiu oprócz smutku są także radości. Radością była niezwykła miłość Berty i Michała, siła tej miłości pozwoliła przezwyciężyć wszystkie plagi świata, w którym przyszło im żyć.

Bezwarunkowa miłość matki do córki Barbary również wymagała ogromnej mądrości i roztropności. Trudno było Bercie zaakceptować niektóre decyzje córki. Jednakże mimo to zawsze starała się dodać jej otuchy i wsparcia. A życie Barbary tak się przecież poplątało, że nie łatwo było rozwiązać mocno zaciśniętych życiowych supełków.

Długo dyskutowałyśmy o życiu Barbary – głównej bohaterki powieści. Starałyśmy się zrozumieć wszystkie podejmowane przez nią decyzje. Ubolewałyśmy nad ponoszonymi konsekwencjami. Młodziutka Barbara, z okaleczonym sercem, pragnęła miłości i ciepła. Dlatego też decyzja o małżeństwie z jej punktu widzenia i punktu widzenia przyszłego męża wydała się słuszna. Jednak po latach ta słuszność okazała się błędna. Wtedy to Barbara dla wielkiego uczucia postawiła życie na jedną kartę – przegrała. Wydaje się, że kochała za dwoje. Lawina tych niefortunnych zdarzeń zaczęła się od odejścia Dawida - pierwszej wielkiej miłości, miłości, której w pełni i bezgranicznie zawierzyła. Później nieudane małżeństwo i kolejne wielkie uczucie, które okazało się pomyłką. Biedna ta Barbara. Żadna z nas nie chciałaby być w jej skórze. A później jeszcze ten nieszczęsny Szymon. Cóż! Czasami desperacja powoduje działania irracjonalne.

Dopiero tuż po śmierci ukochanej matki, niejako przymuszona przez przybrane rodzeństwo do osiedlenia się nad rozlewiskiem – Barbara zaczęła szukać sensu życia.


Czytając Powroty nad rozlewiskiem jako czytelniczki byłyśmy w samym środku wydarzeń. Płakałyśmy razem z Barbarą. Odczuwałyśmy ogromną radość, gdy ona się cieszyła. Przyklaskiwałyśmy jak potrafiła być harda. Tak właściwie to spędzałyśmy nad rozlewiskiem święta Bożego Narodzenia. Piekłyśmy chleb, jeszcze wtedy - z Bertą i w makutrze ucierałyśmy ciasta. Zaprzyjaźnione z Kaśką przyglądałyśmy się jak z pasją piele ogród. Siedziałyśmy obok, gdy ukochany mężczyzna Kaśki czule głaskał ją po ręce. No może tylko ten wyjazd Barbary z Szymonem odbył się bez naszego udziału.

Jest jeszcze jedna rzecz, mianowicie nie wyobrażamy sobie siebie na tej plaży, na której tak swobodnie, tak wolni i szczęśliwi błądzili Barbara z Tomaszem. Jednak, kto to wie, co tam drzemie w człowieku? Ale do Moskwy na Wysockiego – dlaczego nie?

Zapach domu na rozlewiskiem sprawił, ze wróciłyśmy tam z największą ochotą. Cisza. Las. Woda. Zapewne nie tylko w książce te krajobrazy przypominają bajkę. Ale myślę, że jeszcze zajrzymy nad tajemnicze rozlewisko, by z kolejnymi bohaterami dzielić los. Już dziś nie możemy doczekać się kolejnej wizyty na Mazurach. Zostawimy sobie parę dni urlopu – może na wrzesień? I pojedziemy, mając za plecami świat blokowisk, śląskie barwy szarości i rozkoszując się zielenią wprowadzimy się do rzeczywistości, przedstawionej w kolejnej części powieści pióra Małgorzaty Kalicińskiej.

W takich nostalgicznych nastrojach rozchodzimy się – każda do swojego ciepłego zacisza domu, w którym codzienny rytm wypełnia nas po brzegi.


W domu czeka kolejny obowiązek. Na nasze barki nałożyła go Doris Lessing. Mamy pod opieką jej Piąte dziecko. Porozmawiamy o tych dodatkowych obowiązkach 20 marca 2009 roku. Postawimy wszystkie nasze dzieci pod troskliwym okiem ojców i spotkamy się przy ciastku i kawie o godz. 18.00. Jestem przekonana, ze znów bez reszty pochłonie nas dyskusja.

A kobiety o dzieciach rozprawiać potrafią. Oj potrafią.

motto:
„aby coś okazało się
piękne
stało się faktem
i nie dało się cofnąć”

K. Wierzyński

* * *
matka
do piersi przytula niemowlę
nie pamiętam
tej maleńkości …
ale
przecież
jestem
więc wiem
że
tak
było …

Danuta Dąbrowska-Obrodzka

Zapraszam do Saloniku Artystycznego Filii nr 16.

W marcu książka Doris Lessing pt. Piąte dziecko.

Nadesłała: Danuta Dąbrowska-Obrodzka, moderator DKK w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Rudzie Śląskiej